به فراموشی دری تکیه داده بودم

که از یاد کوچه ها می رفت
ماه از ترانه ای عبور کرد
و شب از کلیدها فاصله گرفت

شانه هایت روشن بود
کودکی من از گریه ها دور تر دیده می شد
و با تنهایی دری در فراموشی کوچه گم می ماند

بوسه ای در شهر پیچید
و لابه لای ترانه ای
دهان تو به دنیا آمد

(روزبه سوهانی)
----------------------
با تشکر از جناب معرک نژاد بابت تصویر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: